<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d8130701\x26blogName\x3d...No+Power+in+the+Verse+can+stop+me...\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLACK\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://skolabull.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3dis_IS\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://skolabull.blogspot.com/\x26vt\x3d-965859614412168442', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

...No Power in the Verse can stop me...

laugardagur, nóvember 05, 2005

And every day...

posted by annabjörg @ 7:52 e.h.  
...the paperboy brings more...

(Ætli það sé ekki best að taka það fram, fyrst þetta er á hálf-opinberri síðu, að þetta eru mínar persónulegu skoðanir og tengjast í engu skoðunum yfirmanna minna eða 365-prentmiðla og endurspegla ekki á nokkurn hátt frammistöðu mína í starfi! Þetta er bara röfl.)

Í dag hata ég hina vinnuna mína næstum jafn mikið og ég hata Raymond. Og þið vitið að ég hata Raymond. Mér finnst bara svo ósanngjarnt að ég var eiginlega neydd til að fara yfir í þetta, ég réði mig upphaflega í allt annað starf sem ég taldi að ég gæti sinnt áfram meðfram prentmiðlunum þegar mér var boðið að vera áfram uppi á Lynghálsi og það gekk alveg upp þangað til þjónustuverið var flutt, þá er maður allt í einu fastur í einhverju sem maður hefur bara enga löngun til að vinna við. Þetta væri allt í lagi ef ég hefði sótt um akkúrat þetta starf og hefði einhvern metnað til að sinna því vel, því ég get það alveg. Eins og málum er háttað í dag finnst mér þetta bara versta starf í heiminum og mér finnst alveg hrikalegt að ég eigi eftir að sitja hérna í 7 klukkutíma á morgun og segja já og amen við fólk sem dettur í hug að rífast yfir því að það fái ekki Fréttablaðið. Sko, Fréttablaðið er ókeypis og mér er alveg sama þótt þú fáir ekki blaðið þitt, farðu bara í göngutúr eða hlustaðu á fréttir Ríkisútvarpsins, það er líka (næstum því) ókeypis. Og fólk sem öskrar af því að það eru seldar auglýsingar í blaðið og ef það kemur ekki erum við sko þvílíkt að svíkja auglýsendur... Sko, Fréttablaðið gefur sig t.d. út fyrir 76% LESTUR í ákveðnum aldursflokki, mér er skítsama hvort hin 24 prósentin lesa ekki blaðið af því að það berst ekki eða af því að þau henda því í ruslið. Á meðan þessi 76% lesa blaðið stöndum við við okkar þótt þú hafir ekki fengið blaðið inn um lúguna hjá þér. Asninn þinn...
En aðall góðrar þjónustu er að veita hana óháð því hvernig þér líður persónulega og þess vegna má ég víst ekki segja þetta við þá sem hringja inn.
Ef ég þyrfti að sitja hérna allan daginn alla daga og tala við svona fólk væri ég komin á Klepp. Í spennitreyju, ekki í föndur og dúllerí eins og sumir! Í alvörunni, þetta starf er skólabókardæmi um það sem sálfræði kallar „lært hjálparleysi” og hefur m.a. áhrif á þunglyndi og vanlíðan (hmmmm... Þarna er kannski komin hugmynd að BA eða Masters verkefni?!).
En í alvörunni, að rífast yfir Fréttablaðsleysi er eins og að rífast yfir því að fá ekki tengdamömmu í heimsókn... Or sum...


Powered by Blogger And Falconer Designs.