Einhvern vegin svona var spegilmyndin í dag. Það sést að vísu ekki hvað ég er í geggjuðum skóm á henni en trust me, þeir eru gordjuss!
Þessa dagana er ég að lesa bók sem heitir Áður en ég dey eftir Jenny Downham. Hún á margt sameiginlegt með bókinni Veróníka ákveður að deyja eftir Paulo Coelho; báðar sögurnar eru sagðar frá sjónarhóli ungra kvenna sem vita að dauðinn er á næsta leyti. Það sem er ólíkt er hins vegar stíllinn, frásögnin og útfærsla hugmyndarinnar. Coelho gerir Veróníku að leiðindapersónu; þegar ég var komin inn í miðja bók og virkilega farin að vona að hún myndi kannski bara drepast á næstu blaðsíðu þá hætti ég að lesa og hef ekki opnað hana síðan. Áður en ég dey greip mig hins vegar strax, hún er mun hlýrri, auðveldara að fá samúð með aðalpersónunni og mann langar til að upplifa þessar síðustu stundir með henni.
Ég hugsa að ég mæli með henni, þótt ég sé ekki einu sinni búin með hana...
Þessa dagana er ég að lesa bók sem heitir Áður en ég dey eftir Jenny Downham. Hún á margt sameiginlegt með bókinni Veróníka ákveður að deyja eftir Paulo Coelho; báðar sögurnar eru sagðar frá sjónarhóli ungra kvenna sem vita að dauðinn er á næsta leyti. Það sem er ólíkt er hins vegar stíllinn, frásögnin og útfærsla hugmyndarinnar. Coelho gerir Veróníku að leiðindapersónu; þegar ég var komin inn í miðja bók og virkilega farin að vona að hún myndi kannski bara drepast á næstu blaðsíðu þá hætti ég að lesa og hef ekki opnað hana síðan. Áður en ég dey greip mig hins vegar strax, hún er mun hlýrri, auðveldara að fá samúð með aðalpersónunni og mann langar til að upplifa þessar síðustu stundir með henni.
Ég hugsa að ég mæli með henni, þótt ég sé ekki einu sinni búin með hana...