...
Þegar við vorum að mála um daginn fór systir mín að telja upp þá hluti sem ‘á’ að fara með fyrst af öllu inn í nýtt húsnæði til að heimilislífið verði gott. Og af því að gamla húsnæðið mitt er orðið frekar nýtt þá fannst henni viðeigandi að minna á þetta. Eitt af því sem hún nefndi var salt. Það er eitur fyrir mig og kemur ekki einu sinni inn fyrir dyr sem tákn fyrir eitthvað annað. No way, no how! Annað sem hún nefndi var biblía. Trúleysinginn ég var fljót að fussa yfir þeirri tillögu og held að ég hafi hneykslað hana pínulítið með því að segja henni að biblían kæmi ekki inn á mitt heimili nema bara í kassa með öðrum skáldverkum. Ég fór samt að hugsa. Hvað er það sem ég vil gera að tákni fyrir 'nýtt' líf, hvað er það sem á að setja tóninn fyrir komandi mánuði? Hvað átti að fara fyrst inn á nýjan stað (þótt hann sé gamall)?
Þegar ég fór niðureftir að pakka niður í dag blasti svarið við mér og stendur núna úti í horni í nýja/gamla herberginu mínu; gítarinn! Svo lífið verði alltaf fullt af tónlist.
Annars er herbergið orðið voða kósí og sætt. Ógeðslegu brúnköflóttu gardínurnar sem voru settar upp til bráðabirgða fyrir allt of löngu síðan eru komnar á Sorpu, teppið var rifið upp og mun líka enda lífið í Sorpugámi, búið að mála yfir hræðilega bláa litinn sem ég valdi fyrir mööööööörgum árum þegar ég var á einhverju furðulegu síð-gelgjuskeiði og í staðinn fyrir þetta allt er búið að skella niður ljósu eikarparketi, mála veggina í hlýlegum brúnum tónum og skrúfa upp trérimlagardínur. Þetta er allt svona meira... fullorðins. Já, fullorðins er rétta orðið held ég bara, svei mér þá! Það hefur líka verið fínt að hafa svona project til að fókusa á, það lætur tímann líða og forðar manni frá því að detta of mikið innávið. Nýju vinnurnar gera líka sama gagn, ég get svo svarið það að ég hef oftar farið að sofa fyrir miðnætti síðustu 3 vikur en síðustu 3 ár þar á undan! I iz a busy girl. Verst að það tekur enda um síðir en þangað til ætla ég að njóta þess að koma ‘heim’ útkeyrð eftir daginn og finna til í öllum skrokknum. Það er skárra en að finna bara til í hjartanu...