...No Power in the Verse can stop me...

Ég strengi þess heit að þakka oftar fyrir mig.
Ég er óendanlega þakklát fyrir margt í lífinu, bæði fólk og það sem það fólk gerir fyrir mig en stundum gleymi ég að þakka þeim fyrir allt sem þau segja og gera til að bæta mig sem manneskju.
Það þýðir samt ekki að ég taki því sem sjálfsögðum hlut að eiga þetta góða fólk að eða að ég ætlist til þess að það fari eftir mínum vilja, ég bara gleymi of oft að segja einfalt 'takk'.

Svo ef þú ert hluti af mínu lífi; Takk. Takk fyrir að vera þú og takk fyrir að leyfa mér að læra af þér.

Í dag komst ég að því að það er hægt að vera dásamlega hamingjusamur og ótrúlega dapur á sama tíma.

Vá. Ég var að fá furðulega frábært og asnalega yndislegt símtal. Aðallega það að ég hafi verið furðuleg og asnaleg, viðmælandinn var frábær og yndislegur!!

Og nú er ég með lag á heilanum.

I don't have the slightest clue
I don't know what I'm gonna do
I only know it's gonna be with you...

Það er kaffistofulykt af höndunum á mér. Kaffistofulykt samanstendur af gulum gúmmíhönskum, kaffikorgi, hangikjöti og klór. Það þarf nákvæmlega 2 þvotta með vellyktandi sápu til að ná henni af.

...það er línuritalykt af höndunum á mér (línuritalykt er sko lykt af sjúkrahússsápu, sótthreinsigeli, leiðnivökva, annarsfólkssvita/líkamslykt og almenn gamalmennalykt all rolled into one). Það þarf að þvo sér minnst 7 sinnum með vellyktandi sápu til að ná henni af.
(það er kannski best að taka það fram áður en fleiri hætta við sushi að þetta er ekki eins ógeðslegt og það hljómar, þetta er meira einhver keimur í loftinu sem situr bara í nefinu þegar maður kemur heim og blandast við sápu/sótthreinsilyktina af höndunum, það er aðallega hún sem þarf að þvo af...)

...afar athyglisvert!



Annars er ég búin að eyða nóttinni í allskonar vitleysu (glöggir lesendur (haha djók, ég veit að það er bara ein lesönd hérna :P) taka kannski eftir því að ég er loksins búin að laga letrið í linkunum hér til hægri), m.a. að fara yfir Facebook apps og eyða út nokkrum sem ég nenni ekki að hafa og kíkja á fullt af dóti sem ég var búin að gleyma, alltaf gott að taka til í kringum sig. Mér fannst samt frekar fyndið þegar ég smellti á 'remove' við einn hlekkinn og það poppaði upp hjá mér: Are you sure you want to remove your sex appeal?

Já veistu, fyrst enginn virðist taka eftir honum hvort sem er þá er bara eins gott að henda honum!

Einhvern vegin svona var spegilmyndin í dag. Það sést að vísu ekki hvað ég er í geggjuðum skóm á henni en trust me, þeir eru gordjuss!

Þessa dagana er ég að lesa bók sem heitir Áður en ég dey eftir Jenny Downham. Hún á margt sameiginlegt með bókinni Veróníka ákveður að deyja eftir Paulo Coelho; báðar sögurnar eru sagðar frá sjónarhóli ungra kvenna sem vita að dauðinn er á næsta leyti. Það sem er ólíkt er hins vegar stíllinn, frásögnin og útfærsla hugmyndarinnar. Coelho gerir Veróníku að leiðindapersónu; þegar ég var komin inn í miðja bók og virkilega farin að vona að hún myndi kannski bara drepast á næstu blaðsíðu þá hætti ég að lesa og hef ekki opnað hana síðan. Áður en ég dey greip mig hins vegar strax, hún er mun hlýrri, auðveldara að fá samúð með aðalpersónunni og mann langar til að upplifa þessar síðustu stundir með henni.
Ég hugsa að ég mæli með henni, þótt ég sé ekki einu sinni búin með hana...

Pottþétt leið til að yngja sig upp: að fljúga á hausinn af reiðhjóli og fá fleiður í lófana, hné og olnboga. Á örskotsstundu líður manni eins og maður sé 10 ára! Mér líður allavega þannig núna, er með plástra á öllum helstu liðamótum og marbletti á lærinu. Og svo komst ég að því að svona fyrir utan það að fljúga á hausinn í fyrstu hjólaferðinni í nokkur ár þá hef ég ekkert hjól-þol og á sennilega eftir að deyja þegar ég reyni að hjóla í vinnuna (reyndar er ekkert mál að hjóla í hana, vandamálið byrjar á leiðinni uppeftir aftur :P).

Svo er ég líka alveg með það á hreinu að það eru engar konur sem vinna við það að hanna reiðhjól því ef þær gerðu það þá væri fyrir löngu búið að finna upp hnakk sem virkar fyrir rass sem er stærri en meðalstærð! Já, ég fór sumsé út að hjóla í dag og ekki nóg með það, ég fór í sund líka. Dugleg stelpan, segirðu ef til vill en þetta er ekki allt. Þegar ég kom heim og var búin að gleyma því að ég var næstum búin að æla í miðjum Elliðaárdalnum af áreynslu og andlitið á mér hætt að vera bleikt á litinn, þá datt mér í hug að fara á línuskauta. Eða sko... hugmyndinni um línuskauta var plantað í hausinn á mér og það var ekki aftur snúið. Ég druslaðist í Laugardalinn og tók lítinn hring þar í afskaplega góðum og skemmtilegum félagsskap, stórvel heppnuð fyrsta ferð sumars (já, það er kominn júlí og ég hef ekkert skautað, hneykslanlegt).

Og af því að það var komið svo mikið sumar í hjartað ákvað ég að nenna ekki heim svo ég brunaði niður á Ósushi og borðaði nokkra bita og átti einstaklega skemmtilegt samtal í öðrum afskaplega góðum og skemmtilegum félagsskap. Mmmmmm sushi...

Þessi dagur fær alveg 10 í einkunn, kannski ekkert erfitt miðað við vinnuálag og frítímaleysi undanfarið en hann var allavega frábær! Verst að karma gæti dottið í hug að hafa tvöfaldan mánudag á morgun í staðinn...

Teaser from Dr. Horrible's Sing-Along Blog on Vimeo.

Þegar við vorum að mála um daginn fór systir mín að telja upp þá hluti sem ‘á’ að fara með fyrst af öllu inn í nýtt húsnæði til að heimilislífið verði gott. Og af því að gamla húsnæðið mitt er orðið frekar nýtt þá fannst henni viðeigandi að minna á þetta. Eitt af því sem hún nefndi var salt. Það er eitur fyrir mig og kemur ekki einu sinni inn fyrir dyr sem tákn fyrir eitthvað annað. No way, no how! Annað sem hún nefndi var biblía. Trúleysinginn ég var fljót að fussa yfir þeirri tillögu og held að ég hafi hneykslað hana pínulítið með því að segja henni að biblían kæmi ekki inn á mitt heimili nema bara í kassa með öðrum skáldverkum. Ég fór samt að hugsa. Hvað er það sem ég vil gera að tákni fyrir 'nýtt' líf, hvað er það sem á að setja tóninn fyrir komandi mánuði? Hvað átti að fara fyrst inn á nýjan stað (þótt hann sé gamall)?
Þegar ég fór niðureftir að pakka niður í dag blasti svarið við mér og stendur núna úti í horni í nýja/gamla herberginu mínu; gítarinn! Svo lífið verði alltaf fullt af tónlist.

Annars er herbergið orðið voða kósí og sætt. Ógeðslegu brúnköflóttu gardínurnar sem voru settar upp til bráðabirgða fyrir allt of löngu síðan eru komnar á Sorpu, teppið var rifið upp og mun líka enda lífið í Sorpugámi, búið að mála yfir hræðilega bláa litinn sem ég valdi fyrir mööööööörgum árum þegar ég var á einhverju furðulegu síð-gelgjuskeiði og í staðinn fyrir þetta allt er búið að skella niður ljósu eikarparketi, mála veggina í hlýlegum brúnum tónum og skrúfa upp trérimlagardínur. Þetta er allt svona meira... fullorðins. Já, fullorðins er rétta orðið held ég bara, svei mér þá! Það hefur líka verið fínt að hafa svona project til að fókusa á, það lætur tímann líða og forðar manni frá því að detta of mikið innávið. Nýju vinnurnar gera líka sama gagn, ég get svo svarið það að ég hef oftar farið að sofa fyrir miðnætti síðustu 3 vikur en síðustu 3 ár þar á undan! I iz a busy girl. Verst að það tekur enda um síðir en þangað til ætla ég að njóta þess að koma ‘heim’ útkeyrð eftir daginn og finna til í öllum skrokknum. Það er skárra en að finna bara til í hjartanu...