...No Power in the Verse can stop me...

Dómstóll götunnar er orðasamband sem heyrist æ oftar í tengslum við kynferðisafbrot gegn börnum og unglingum. Lögreglan hefur takmarkaðar heimildir og mannafla til að sinna þessum málaflokki, dómstólar nýta ekki þann refsiramma sem er gefinn í lögum og almenningur er að fá nóg af getuleysi yfirvalda í þessum flokki.

Hann Galdri er með tengil á blogginu sínu á síðu sem tveir ungir menn halda úti. Þeir fóru svokallaða “Kompásleið”, settu inn auglýsingar á einkamálavefi í nafni táningsstúlkna, birtu msn-kennið sitt og komust þannig í samband við um 300 karlmenn sem vildu komast í nánara samband við þessar stúlkur. Nokkrir af mönnunum buðu myndavélaspjall og þegar það var samþykkt notuðu þeir tækifærið og beruðu sig fyrir framan það sem þeir héldu að væri 13 ára stelpa. Afraksturinn var svo settur í myndum inn á síðuna og andlit ekki falin á neinn hátt að mér skilst því nú er búið að taka þær út og á að afhenda lögreglu öll gögn. Vonandi kemur eitthvað út úr því en af reynslu er ég þó ekki bjartsýn. Lögreglan hefur, sem fyrr segir, litlar heimildir til að bregðast við þessum upplýsingum og það mesta sem gerist er að þetta fer í skýrslu einhvers staðar og hægt að draga þetta upp þegar einhver af þessum mönnum er kærður fyrir alvarlegra brot. Það að lögregla sé komin með þessi gögn í hendurnar er því ekki fyrirbyggjandi aðgerð gegn kynferðisbrotum.

Það að almenningur setjist á dómstóla gæti verið það. Mér finnst allt í lagi að þessir menn fái að kynnast þeim hluta okkar sem finnst þeir ekki vera í lagi. Sú spurning hvort mennirnir hefðu gert þetta ef þeir hefðu ekki verið egndir til þess er svo sem réttlætanleg en má ekki svara henni á þann veg að maður sem berar sig fyrir framan vefmyndavél á meðan hann telur að 13-14 ára stúlkur séu að horfa sé örugglega ekki að gera það í fyrsta og ekki í síðasta skipti, hann kemur væntanlega til með að gera þetta svo lengi sem hann kemst upp með það. Þetta eru ekki bara einhverjar aðstæður sem mennirnir “lenda” í, þeir voru (eftir því sem ég best veit) aldrei beðnir um að fara úr og sýna sprellann heldur fundu þeir það algjörlega upp hjá sjálfum sér og bjóða jafnvel að fyrra bragði peninga fyrir kynlífsathafnir þótt “táningurinn” hafi ekki minnst einu orði á kynferðislegar athafnir eða hugsanir. Þetta finnst mér nóg til þess að ég set engin (alla vega fá) spurningarmerki við tálbeitunotkun, þetta ERU menn sem koma sér viljandi í tengsl við börn og unglinga í þessum tilgangi og mér finnst ekki skipta máli hvort unglingurinn er tálbeita eða ekki.

Nú á tímum pólitískrar rétthugsunar er viðkvæðið að það eigi að reyna að hjálpa svona fólki og saklaus þar til sekt er sönnuð og allt það. Í mínum augum er maður sekur um leið og hann byrjar að klæmast við 13 ára barn á msn. Samtalið er skráð, það er orðrétt það sem hann skrifar, burtséð frá því að hann er auðvitað sekur um leið og hann rennir niður buxnaklaufinni og það næst á myndband*.
Og þar með er hann búinn að fyrirgera rétti sínum og á ekkert skilið nema fyrirlitningu. Ef hann vill fá traust og virðingu aftur þá verður hann að gjöra svo vel og vinna sér það inn, hann á ekkert inni að mínu mati og mér finnst allt í lagi að láta hann vita af því.
Sektir hafa engin áhrif. Stuttir dómar hafa engin áhrif. Af hverju megum við ekki verða brjáluð við svona menn og láta þá vita hvað okkur finnst?
ÞAÐ Á EKKI AÐ VERNDA NÍÐINGANA, ÞAÐ Á AÐ VERNDA ÞOLENDUR.

__
* Ath. þarna er ég eingöngu að tala um tilvik þar sem sannanir eru fyrir hendi á tölvutæku formi, ég geri mér grein fyrir því að það eru ekki allir sem nota þessar aðferðir og í þeim málum verður að fara varlega með sönnunarbyrði.

Jæja. Lækurinn er bakkafullur en ég ætla samt að bera í hann.

Það eru víst flestir, ef ekki bara allir, búnir að sjá þetta blessaða myndband þar sem forstöðumaður meðferðarheimilis og skjólstæðingur hans sjást í mis-æsilegum bindingarleikjum eða a.m.k. fylgjast með forsögunni í fjölmiðlum undanfarinn mánuð.
Ég ætla ekki að fara út í efni myndbandsins hér eða aðdraganda birtingu þess, heldur ætla ég að lýsa furðu minni á því sjónarhorni sem sumir virðast hafa; það að þar sem þetta „samband” hafi varað í um tvö ár þá sé fráleitt að tala um að um misnotkun hafi verið að ræða.

Mannskepnan er einu sinni þannig gerð að hún er ótrúlega fljót að aðlaga sig að aðstæðum, að gera það sem hún getur til að lifa af í þeim aðstæðum hún lendir í. Tökum dæmi. Maður og kona hefja samband. Það gengur vel og þau eru hamingjusöm í nokkra mánuði þangað til einn góðan veðurdag að maðurinn lemur konuna sína. Ástæðan skiptir ekki öllu máli en hann blíðkar hana og biður afsökunar, hún fyrirgefur og annað hamingjutímabil upphefst, hvort sem það eru dagar, vikur, mánuðir, ár eða lengur. Að endingu endurtekur sagan sig. Hann lemur hana aftur, aftur biðst hann afsökunar og ætlar aldrei að gera þetta aftur og konan fyrirgefur. Svona getur þetta gengið í ansi langan tíma þar til konan hefur sig loksins í það að gera eitthvað í málinu, oftast með utanaðkomandi hjálp. Gerandinn í ofbeldisfullri sambúð er frá sínu sjónarhorni í afar góðu sambandi, hans hlið er alltaf sú rétta og það er sú sannfæring sem að lokum sannfærir þolandann líka um að svona eigi þetta að vera.
Á pappírum og í augum annarra er þetta langvarandi samband þótt aðstæður innan þess séu meira en lítið skrítnar.

Hver einasta manneskja sem ég þekki segir að þetta gæti aldrei komið fyrir sig. Og væntanlega er það satt því það eru ákveðnar týpur sem lenda frekar í þessu en aðrar og það er ótrúlegt hvað þeir einstaklingar sem beita ofbeldi, andlegu eða líkamlegu eru naskir á að finna þessar týpur. Sterk sjálfsmynd og félagslegt tengslanet gerir þarna gæfumuninn, þeim konum sem finnast þær vera háðar utanaðkomandi viðurkenningu er hættara við að festast í þess konar sambandi, þar sem gerandi gerir þær í raun háðar sér og sínu áliti. Kannski gerir hann það ekki meðvitað en svona er mynstrið.
Því betri tengsl sem einstaklingur hefur við annað fólk því betra á það með að vinna sig út úr svona hlutum án þess að festast í þeim. Þeir sem standa einir eða finnst þeir ekki eiga neinn að eiga það á hættu að telja sig háða þeirri manneskju sem sýnir þeim alúð og umhyggju, sama hvað annað sú manneskja gerir.

Sem leiðir mig að áðurnefndum forstöðumanni og skjólstæðingi hans. Skjólstæðingurinn er ung stúlka hverrar forsögu ég þekki ekki vel en það má þó gera ráð fyrir að hún hafi verið í óreglu og þess konar líferni býður ekki beint upp á heilbrigð félagstengsl, sérstaklega ef það hefur byrjað snemma. Ekki er ólíklegt að forstöðumaðurinn þekki inn á veikleika manneskju í þessu ástandi en eins og kom fram hér að ofan þá er þetta ekki alltaf meðvitað hjá gerandanum en hann kann svo sannarlega að ýta á réttu takkana. Mér finnst persónulega ekkert ósennilegt að hann hafi fengið hana til að gera hluti sem hún vildi ekki gera. Það sem manni finnst ógeðfellt í fyrstu verður að vana og maður hættir að finna fyrir þeim viðbrögðum sem maður fann í fyrstu. Þetta er hluti af varnarviðbrögðum mannskepnunnar, kallað habituation upp á útlensku. Sem sagt, maður sættir sig við hluti sem maður er ekki endilega sáttur við, vegna þess að til að lifa af verður maður að aðlagast. Ég tel það ekkert ólíklegt að hún hafi einfaldlega aðlagast aðstæðum, gert það besta sem hún taldi sig geta gert í stöðunni þar til hún var komin það langt í sinni félagslegu færni að sjá, að það var í raun verið að eyðileggja hana og brjóta niður með þessum aðgerðum. Og já, ég myndi verða reið hverjum þeim sem hefði, undir yfirskini þess að ætla að hjálpa mér, hrint mér afturábak í mínu bataferli.
Það er hægt að vera í sambandi í tvö ár og gott betur, gegn betri vitund og eigin vilja. Flestir eru bara svo heppnir og hamingjusamir í sínu lífi að þeir gera sér ekki grein fyrir því.

Og þó svo að þetta hafi verið með hennar samþykki þá á hann auðvitað ekkert með það að leita eftir slíku samþykki. Með þessu framferði brýtur hann ekki bara gegn 197. grein almennra hegningarlaga þar sem stendur: „Ef umsjónarmaður eða starfsmaður í fangelsi, geðsjúkrahúsi, vistheimili, uppeldisstofnun eða annarri slíkri stofnun hefur samræði eða önnur kynferðismök við vistmann á stofnuninni varðar það fangelsi allt að 4 árum,” heldur líka 198. grein; „Hver sem hefur samræði eða önnur kynferðismök við mann utan hjónabands eða óvígðrar sambúðar með því að misnota freklega þá aðstöðu sína að hann er honum háður fjárhagslega, í atvinnu sinni eða sem skjólstæðingur hans í trúnaðarsambandi skal sæta fangelsi allt að 3 árum eða, sé maðurinn yngri en 18 ára, allt að 6 árum. …”

Það eru bara staðreyndir málsins, hvert svo sem eðli sambandsins var.

...do not buy pretty things. :(

Skemmtileg tilviljun að ég rakst á lítinn bloggleik í dag; gengur út á það að fara á Wikipedia, slá inn afmælisdaginn sinn og birta þrjár niðurstöður úr hverjum flokki; merkilegir atburðir, afmæli og dánardægur.

Það gleður mig að geta frætt ykkur um að þann 16. janúar hefur þetta gerst merkilegt:

1920 var Zeta Phi Beta systrafélagið stofnað við Howard háskóla í Bandaríkjunum. Þann 17. janúar var væntanlega farið í fyrsta koddaslaginn á nærfötunum...
1945 Flutti Adolf Hitler í neðanjarðarbyrgi sitt. Við vitum öll hvernig það endaði.
1969 kveikti Tékkinn Jan Palach í sjálfum sér á Wenceslas torgi í Prag til að mótmæla innrás Sovétmanna og annarra Varsjárbandalagsríkja í Tékkóslóvakíu eftir „vorið í Prag” árið áður (og það var einmitt spurt um Jan Palach og fyrir hvað hann er þekktastur í Gettu betur í kvöld, skemmtileg tilviljun það!).

1908 fæddist Ethel Merman sem ég veit ekkert um annað en að hún var þekkt bandarísk leik- og söngkona sem er stundum minnst á í sjónvarpsþáttum.
1950 fæddist Debbie Allen, dansari sem er/var þekktust fyrir hlutverk sitt sem danskennarinn Lydia Grant í þáttunum FAME. Mér fannst hún alltaf svo kúl!
1991 fæddist yngsta manneskjan á Wiki listanum. Hún heitir Julie Dubela og er titluð amerísk söngkona. Á Wikipedia síðunni hennar kemur fram að hún er þekktust á stór-Boston svæðinu fyrir túlkun sína á bandaríska þjóðsöngnum. Ætli þarna sé næsta Britney á ferðinni?

1806 lést William Pitt the Younger, forsætisráðherra Bretlands. Ég giska á að hann hafi átt föður sem hét líka William Pitt...
1993 lést Jón Páll Sigmarsson, kraftajötunn með meiru. Þetta er staðreynd sem ég hafði ekki hugmynd um fyrr en bara núna nýlega.
2002 lést Bobo Olson, bandarískur hnefaleikakappi sem kemst á listann minn fyrir að heita einstaklega skemmtilegu nafni. B-O-B-O; BOMBA!!!

En það er náttúrulega merkilegast og mikilvægast að ég skyldi einmitt velja þennan dag til að fæðast á og gera hann þannig að besta degi í heiminum!

First things first, AMMLI AMMLI AMMLIS!!! Elsku besta Vallan mín á afmæli í dag og á skilið að fá knús og þúsund kossa fyrir að þora að vera fyrst okkar til að verða tuttuguog... öh... eitthvað! Eitthvað lítið. Já... Það þýðir náttúrulega að það er vika í afmælið mitt og að það verður okkar venjulega afmælissingstar um helgina (er það ekki orðið að hefð ef það er gert oftar en tvisvar?!). Ef ég hefði strengt áramótaheit hefði það líklegast átt að vera að þetta árið ætla ég að MUNA EFTIR AFMÆLISPARTÝINU MÍNU!!! Það ætti reyndar að vera frekar auðvelt þar sem við ætlum ekki að bjóða upp á BananaDrama. *hrollur* Það er skaðræðisuppfinning og ætti auðvitað að seljast til miðausturlanda sem efnavopn.

En já, nýtt ár er gott. Já, ég held það bara. Eftir að hafa byrjað frekar leiðinlega með vinnu- og skólamál í algjörum ólestri er allt orðið eins og það á að vera, ég byrja í skólanum í næstu viku og var ekki sagt upp í vinnunni (sem hefði væntanlega orðið raunin ef ég væri ekki að fara í hálft starf með skólanum), veiiiii!

Afleiðingin er einhvers konar metnaðarkast, mér finnst aftur gaman að mæta í vinnuna og fór m.a.s. í Kringluna í dag og keypti mér peysur í fínni kantinum fyrir vinnuna. Dress for the job you want, not the job you have ;) Ég var nefnilega orðin pínu leið í þjónustuverinu, sat bara úti í horni í gallabuxum og hettupeysu, nánast ómáluð og var bara þarna, núna þarf ég að sitja fundi með eigandanum og söludeildinni svo að maður verður nú að vera aðeins snyrtilegri. Nema á fundinum á morgun sem ég neyðist til að sitja með kattaklór í andlitinu, sem er ekki snyrtilegt, Algrímur var eitthvað ósáttur þegar ég tók hann niður af eldhúsborðinu þegar ég var að elda.
En þetta verður fínt, fín vinna og fínn vinnutími, vona bara að þetta fari ekki allt í klessu með skólanum, ég ætla að reyna að taka fullt nám, 15 einingar, á þessu misseri. Sjáum til hvað gerist...