...No Power in the Verse can stop me...

Helvítis. Helvítis helvítis helvítis.

Vitiði hvað er mest pirrandi? Að ætla að nota tækifærið fyrst maður þarf ekki að vakna snemma í dag og sofa út eftir skrykkjóttan svefn síðustu nátta, bara til að vera minnt á það að dagmamman í næsta stigagangi hendir börnunum í vagna út á svalir eldsnemma á morgnana og lætur þau grenja sig í svefn...

Myndatextinn sést eitthvað illa: „Scientists from the RAND Corporation have created this model to illustrate how a "home computer" could look like in the year 2004. However the needed technology will not be economically feasible for the average home. Also the scientists readily admit that the computer will require not yet invented technology to actually work but 50 years from now scientific progress is expected to solve these problems. With teletype interface and the Fortran language, the computer will be easy to use.”

Þvílík framtíðarsýn! Hvað ætli þessi myndi segja ef hann sæi lappann minn?! Sem minnir mig á það, veit einhver þarna úti hvort það er óhætt að mála fartölvur?! Mig langar nefnilega til að gera smá listaverk á hana en ég veit ekki hvort það er skynsamlegt. Eða hvernig málningu ætti að nota. Það gæti kannski gengið að segja plastfilmu á lokið og mála á hana en það gæti orðið sóðalegt ef plastið losnar upp... Anyone???

Neibb, ég er bara undarlega tóm. Mig langar ekki til að hugsa um þessa síðustu daga og vikur og mig langar ekki heldur til að skrifa um þær. Ég er alla vega hætt að lemja mig í hausinn með hamrinum, þetta ætti að fara að verða gott bráðum.

Það er samt svo skrítið með þetta líf að þegar eitt gengur ekki upp þá gengur eitthvað annað vel. Einkalífið sökkar en það gengur allt upp í vinnunni. Sem er gott því það léttir alla vega til í hausnum á manni á meðan. Ég þarf svo að taka eina viku á Akureyri í maí til að taka við nýju starfsmönnunum sem koma úr þjálfun í Reykjavík. Sem betur fer kem ég undirbúin eftir síðustu Akureyrarferð, ég veit hvar kaffihúsin eru og hvar er hægt að fá gott Sesar salat, hvaða skemmtistaði ég nenni ekki á og hvernig maður fer á rúntinn! Ekki það, ég fer fljúgandi svo að ég verð ekki með bíl en verð staðsett alveg í miðbænum svo að ég get fylgst með rúntfólkinu. Og kannski farið í skemmtilega hnakkaleikinn sem við fundum upp þarna síðast...
Ég ákvað að fara 15.maí, vinna af krafti út vikuna og svo verður árshátíðin okkar á Akureyri þann 20. (sem er samt júróvisjón kvöldið, það er eiginlega verið að hafa af manni djamm með því að hafa þetta á þessum degi! En það er samt búið að redda skjávarpa og græjum í salinn sem við verðum í svo að við ætlum að horfa á Júró með öðru auganu yfir einhverjum fansí smansí mat og drykk). Og tilbreyting er á við frí svo að þetta verður fínt. Fínt segi ég. Lífið heldur alltaf áfram og það verður betra einhvern tíma... ;)

„So why do I keep hitting myself in the head with a hammer? Cause it feels so good when I stop.”

„We're adults. When did that happen? And how do we make it stop??”

Grey's Anatomy eru fínir þættir.

Ooooo hvað þessi helgi var æðisleg, ef ég er ekki búin að segja það nógu oft þá ætla ég að segja það einu sinni enn; ég á bestu vini í heiminum og mér þykir endalaust mikið vænt um ykkur!

Jæja, nóg af væmni í bili ;)

Við pabbi fórum í mat til Trausta í kvöld og ég verð að segja að það er frekar furðulegt að borða kjöt með fjólublárri sósu! Bróðir minn er nefnilega mjög framúrstefnulegur kokkur og gerði bláberjasósu með léttreykta, einiberja- og bláberjalegna lambalærinu sem hann eldaði. Mjög gott, en mjög spes...

Gleðilega páska gott fólk, kjósið þið að halda upp á slíkt.

Í dag er líka tilvalinn dagur til að hlusta á páskalag Baggalúts, horfa á Jesus Christ Superstar, borða súkkulaði í morgunmat (í hvaða formi sem er, ekki bara páskaegg), vera á náttfötunum fram að kvöldmat, knúsa fólk sem manni þykir vænt um og svo framvegis!

Þessir síðustu dagar hafa verið pínu skrítnir. Eða kannski hef ég bara verið skrítin þessa síðustu daga, það getur líka alveg verið...

Ég skellti mér nú samt á blústónleika með henni systur minni á fimmtudaginn. Fórum á tónleika á Blúshátíð Reykjavíkur á Nordica Hótel þar sem fram komu Grana’ Louise, Deitra Farr og Zora Young. Það var einstaklega skemmtileg upplifun og gæsahúðin var nánast föst á handleggjunum á mér á köflum. Deitra Farr sýndi svo ótrúlega raddnotkun þegar hún gerði sér lítið fyrir og gekk út í sal í laginu Mean Old World og söng án þess að taka míkrafóninn með sér. Við sátum aftast og samt skilaði lagið sér alveg til okkar. Það eru ekki allir sem myndu leika þetta eftir! Gaman að þessu, ég hefði líka verið til í að sjá gospeltónleikana þeirra í Fríkirkjunni í gær (við vorum smástund að ákveða á hvora tónleikana við ætluðum), ég heyrði að þeir hefðu verið mjög góðir. En ég var mjög bjartsýn og ætlaði að reyna að komast í jóga kl 6:30 í morgun svo að við ákváðum að fara frekar á fimmtudagskvöldið. Ég fór samt ekkert í jóga, enda bíllaus þessa dagana sem er reyndar mjög gott, maður er allt of fljótur að verða háður þessum blikkbeyglum!

Svo er nú eitthvað líf og fjör framundan, við Agnes ætlum eitthvað smá út í kvöld og svo er stefnumót með hinum eina og sanna Einari á morgun! Hver veit hvað gerist þá!!!

Það hafa væntanlega flestir orðið varir við aðgerðir ófaglærðs starfsfólks á hjúkrunarheimilum undanfarið. Það sem færri vita er þó að forsvarsmaður starfsmannanna, Álfheiður Bjarnadóttir er móðir æskuvinkonu minnar, hennar Völlu.
Heiða er yndisleg manneskja í alla staði og hefur unnið við þessi umönnunar- og aðhlynningarstörf síðan við Valla kynntumst fyrir margt löngu og farist það einstaklega vel úr hendi. Nánast hvar sem er á vinnumarkaðnum myndi manneskja með meira en 15 ára reynslu og augljósa hæfni í starfi fá launahækkun og umbun fyrir sitt starf en því miður virðist ekki vera gert ráð fyrir því á opinberum stofnunum.
Ég er búin að vera í mínu aðalstarfi í rúm 4 ár núna og búin að fá umtalsverðar hækkanir fyrir frammistöðu og aukna ábyrgð í starfi, ég er núna í rétt rúmlega 50% stöðu þar og heildarlaunin mín eru samt hærri en laun fyrir fullt starf við umönnun. Samt er ég bara að pikka á tölvu mest allan daginn, ekki að sjá um fólk. Mér finnst fólk nefnilega svolítið mikilvægara en tölvur.
En þrátt fyrir að launin mín séu hærri og að ég vinni á tveimur öðrum stöðum líka (öðru hvoru, ekkert mikið samt), þá á ég erfitt með að láta enda ná saman þegar líður að mánaðamótum. Heck, það er ekki einu sinni komið fram í miðjan mánuð og ég er nú þegar orðin sorglega blönk. Samt er ég svo óendanlega heppin að vera í fríu húsnæði, ég veit ekki hvað ég myndi gera ef ég þyrfti að borga leigu (kemst nú samt að því fljótlega), ég er ekki með barn/fjölskyldu á framfæri (en sem betur fer er páfagaukafóður ódýrt!) og ég er nú svo nýfarin að reka bíl aftur að ég þori ekki einu sinni að hugsa um aukakostnaðinn sem hann á eftir að kalla yfir mig. Ég get bara ekki ímyndað mér hvað ráðamenn þjóðarinnar eru að hugsa þegar þeir segja þetta vera eðlileg laun sem þurfi ekki að hækka. Af því að einhverjir þurfa alltaf að vera með lægstu launin!!! Hvers konar rök eru það annars? Næstum jafn gáfulegt og það sem Einar Oddur Kristjánsson lét út úr sér í Kastljósinu um daginn og talandi um það, þá skrifaði Valla alveg þrumugott bloggsvar til hans sem allir ættu að lesa. Og þær eru báðar svo dásamlegar mæðgurnar, ég gat ekki annað en dáðst að hugmyndinni hennar Heiðu í Mogganum í gær um að flytja inn pólska og kínverska bankastjóra til að ná laununum í þeim geira niður! Af hverju ekki?!

Er veik. Aftur. Sux.

Og í tilefni af andleysi mínu í veikindunum getið þið horft og hlustað á hinn asíska Skúter. (ATH. þið smellið á eigin ábyrgð...)

365 er loksins búið að fatta að ég er hætt að vinna þar (hætti í nóvember) og nú er ég ekki lengur með Stöð 2 og allt hitt dótið. Það er nú ekki eins og ég horfi mikið á sjónvarp nú orðið en það er samt eitthvað svo... tómt. Að hafa bara 4 rásir til að fletta í gegnum er bara hrikalega lítið! Sjónvarpsleysi er samt forréttindavandamál svo að það er ekki eins og þetta skipti einhverju máli. En svona í alvörunni, á einhver Prison Break til að lána mér?!

Ég var að hlusta á Rás 2 í dag þegar Dr. Gunni kom þar við til að gefa miða á Manchester tónleikana sem Icelandair ætlar að halda og ég prófaði að hringja (svona for old time sake, ég var einu sinni fáránlega heppin í svona útvarps-innhringi-keppnis-vinnings-dóti). Nú það er svo skemmst frá því að segja að með því að svara léttri spurningu varð ég mér úti um miða á tónleikana en það var nú ekki allt sem var í boði heldur hefði rétt svar við annarri spurningu gefið flugferð til Manchester. Sú spurning var þó í tveimur liðum og þar sem ég vissi bara annað svarið varð ég því miður að bíta í það súra epli að halda mig hér á klakanum á næstunni. Þetta hefði samt tekist ef ég hefði verið nálægt interneti, ég er viss um að ég hefði getað gúgglað þetta á 0.2 sek! Oh well, c'est la vie, ég fer alla vega á tónleika, veiii!
Þetta Manchester þema er samt ekkert eitthvað sem ég hlusta neitt voðalega mikið á, jú Echo & the Bunnymen eru kúl (þeir voru líka á Reading '99 í voða mikilli tilvistarkreppu og stórum úlpum uppi á sviði) og ég hef aðeins hlustað á Badly Drawn Boy en ég hlakka eiginlega bara mest til að sjá Trabant!

Ó og má ég mæla með því að allir prófi jóga að minnsta kosti einu sinni á ævinni?! Ég er meira að segja búin að fórna laugardagsmorgnum fram í júní fyrir jóga, tími kl 10:15 í fyrramálið, takk fyrir. Ekkert föstudagsdjamm hér eftir... Reyndar segir fjárhagurinn ekkert djamm, punktur. Sjáum til hvort ég hlusta á hann!

Ég fann jógakennarann minn!
Ég og Valla vorum í jóga í Kramhúsinu síðasta vetur hjá æðislegum jógakennara og ég sá auglýsingu frá henni í Fréttablaðinu í dag. Ég er að spá í að skella mér í tíma hjá henni aftur, jóga er besta líkamsrækt sem ég hef prófað! Mmmmm, ég finn alveg hvað stirðu vöðvarnir mínir hlakka til...

Fjölskylduboð eru undarlegar samkomur. Ég þurfti að fara í tvær slíkar um helgina og mér er illt í "brosa" og "kinka kolli" vöðvunum. Ég er samt svo merkilega heppin með ættingja að í fjölskylduboðum er ég ekki bögguð endalaust með spurningum um barneignir og hjúskaparstöðu. Eða meinta samkynhneigð eins og sumar einhleypar vinkonur mínar hafa víst lent í! ;)

Það er annars svo mikið að gerast hjá mér akkúrat núna að það mest spennandi sem ég get sett hérna inn er það að ég keypti mér "næstum því" pottaplöntu í dag. Eins og margir vita þá er ég ekki manneskja sem á að eiga pottaplöntur. Meira að segja þegar mamma fór í frí og ég var heima hjá henni á meðan, þá þurfti helst einhver annar að koma og vökva blómin eða alla vega minna mig á það. Og ég hef drepið kaktusa. Nokkra. En það er nú komið svolítið síðan og nú fannst mér sem sagt vera kominn tími til að prófa þetta aftur svo að ég fór í Blómaval í dag og þar fann ég fullkomið "blóm" fyrir mig, ég fékk mér bambussprota í potti sem þarf bara að setja vatn í. Og þetta er voða sætt líka og á að blómstra ef allt gengur vel:



Veðbankar eru farnir að taka við veðmálum um hvað plantan endist lengi...

And a glorious day it was!

Ég hef bara ekki skemmt mér svona vel lengi! Sushiið á Ósushi var rosalega gott, mæli alveg með því, en verið viðbúin að þurfa að bíða aðeins eftir að fá eitthvað ef það eru margir og þið fáið sæti „aftarlega,” við þurftum alla vega að bíða í smástund. En biðin var alveg þess virði, virkilega gott sushi. Andrúmsloftið á Rósenberg var afslappað og þægilegt, mæli alveg því að setjast þar og spjalla. Megas var líka þar! Hvítvínið á Dubliner var vont, ég mæli ekki með því, fáið ykkur frekar bjór ef þið farið þangað. Köntríið á Nasa var æði, mæli svo endalaust mikið með því að allir gerist grúppíur eins og skot! Valgeir Guðjóns, Bó og Palli voru æði og yndi og eiginlega voru bara allir æði og yndi, Enna hin ameríska* lét svo sjá sig örskot við barinn til að reyna að fæla fulla karlmenn í burtu en það virkaði ekki betur en svo að 42 ára sölustjóri að norðan vildi endilega fara með mig á Gullfoss og Geysi og ég veit bara ekki hvað og hvað! Fyndnir þessir kallar!

Og sérstaklega fyrir Litla Laufblaðið eru hér tvær bestu myndirnar sem ég náði af Valgeiri:



Ég er víst ekki með sérstaklega stöðugar hendur eftir nokkur glös, sorrí! Jónhankokkinn fékk ég hins vegar ekki, en ég kyssti Enter á báðar kinnar!

Mér finnst þessi mynd af Núma líka soldið skemmtileg:


Jamm og já...
________
*Enna hin ameríska er karakter sem verður stundum til þegar ég er full og nenni ekki að díla við fólk, það er bara stundum auðveldara að losna við fólk á ensku!